İnaktivasyon Ne Demek? Bir Hastane Hikayesi
Kayseri’nin soğuk bir kış sabahı, annemin hastaneye gittiği o günü hatırlıyorum. Bir hafta önce başlayan rahatsızlıkları sonunda o gün doktorla görüşmeye gitmişti. O sabah uyanıp ona çay hazırlarken, bir yandan içimde bir şeyler burkuluyordu; hissettiğim bu kaygıyı tam olarak anlatamıyordum. O gün, sadece annemin hastalığı değil, benim için de başka bir şeyin başlangıcıydı. Sonra, biraz daha yakınlaşan bu hikâye, içinde “inaktivasyon” kelimesinin geçtiği bir kavramla, bana hayatın ne kadar kırılgan olduğunu bir kez daha gösterdi.
Beklemek ve Öğrenmek
Annemin hastalık süreci, başlangıçta pek bir şey ifade etmiyordu. Sadece “bir şeyler” vardı, ama ne olduğunu tam olarak bilmiyorduk. Hastaneye gittiğimizde, doktorlar birkaç test yapmışlardı. Odaya girdiğimizde, annemin başındaki saç telini okşarken, doktorun söyledikleri kulağımda yankı yapıyordu.
“Bu durum, vücudun bir tür tepkisi, bağışıklık sisteminin biraz yavaşlamış olması. İnaktivasyon olabilir,” dedi doktor. O an, bu kelime sanki havada asılı kaldı. İnaktivasyon… Ne demekti? O an, bir yanda annemin sağlığı, diğer yanda ise kelimenin anlamını çözmeye çalışan zihnim vardı. İnaktivasyon; bir şeyin etkinliğinin durması, hareketsizleşmesi, işlem yapamaz hale gelmesi anlamına geliyordu. Vücudun bağışıklık sistemi bazen bir yerinden yorulup, işlevini geçici olarak kaybedebiliyordu. Ama bu kadar basit miydi? O an beynimdeki karmaşa, hayatın ne kadar geçici olduğunu bana hissettirdi.
O Anki Hislerim: Korku ve Belirsizlik
İnaktivasyonun, annemin vücudundaki bir şeyleri hareketsizleştirdiğini anlamam, içimde çok farklı bir his uyandırdı. O kelimenin arkasındaki korkuyu, belirsizliği, bilinmezliği içimde hissettim. İnaktivasyonun basit bir terim olmadığını fark ettim. Annemin bağışıklık sisteminin hareketsizleşmesi, her şeyin ne kadar kırılgan olduğunu bana bir kez daha gösterdi. O anda, her şeyin bir anda değişebileceği, küçük bir adımın bile ne kadar büyük bir etki yaratabileceği gerçeğiyle yüzleştim.
Ve sonra o kelimenin anlamını daha derinlemesine araştırmaya başladım. İnaktivasyon, tıpta bir şeyin, bir hücrenin ya da organın fonksiyonlarının geçici olarak durması anlamına geliyordu. Bu, bazen tedavi edilebilen bir şeydi, bazen de doğrudan hayatta kalmayı zorlaştıran bir durum olabiliyordu. Anlamaya çalışırken, bir yandan da bu kelimenin benim hayatımda bir dönüm noktasına işaret ettiğini hissettim. Annemin hastalığı ve onun etrafında dönen süreç, bana hayattaki her şeyin geçici olduğunu öğretiyordu.
Bir Yıldız Kayması Gibi: Hayal Kırıklığı ve Umut
Bir gün, annemin durumu biraz daha kötüleşti. Onun yanında, ellerini tutarak beklerken, “İnaktivasyon” kelimesi tekrar aklıma geldi. Acaba, annemin bağışıklık sistemi gerçekten işlemez hale mi geliyordu? Bütün bu düşünceler içinde bir yandan hayal kırıklığı, bir yandan ise umudu karıştırıyordum.
Bir sabah, annemin test sonuçları geldi. Sonuçlar, doktorların söylediklerinin aksine, iyi bir iyileşme sürecinin başladığını gösteriyordu. İçimdeki insan tarafı, “Belki her şey yoluna girecek,” diyerek umutla doldu. Ama mühendis tarafım, her şeyin testlere, verilere dayandığını bildiği için biraz daha temkinliydi. Bazen analitik düşüncelerle duygular arasında bir savaş hissediyordum. Her an her şey değişebilirdi. O an, hayatın tam olarak ne zaman, hangi noktada değişeceğini bilmek imkansız gibiydi. Ama yine de umudum vardı.
O gün, annemin ellerini tutarken, “İnaktivasyon ne demek?” sorusu bir kez daha kafamda yankılandı. Belki de inaktivasyon, her şeyin durması, ama yine de bir şekilde yeniden başlama fırsatıydı. Sanki annem, bu kelimenin içinde sadece duraklama değil, yeniden canlanma şansını da bulmuştu. Bir yıldız kayması gibi, belki her şey bir an için duruyor, ama sonra her şey yeniden başlıyordu.
Sonuç: Geçici Olan Her Şey
İnaktivasyon, bazen vücudun içindeki bir sürecin durması, ama sonunda yeniden aktif hale gelmesi anlamına gelir. Ama bunun bizim hayatımıza, annemin hastalığına ve sağlık sürecine nasıl yansıdığını düşündüğümde, aslında bu kavramın sadece tıp dünyasında değil, hayatın her alanında geçerli olduğunu fark ettim. Her şey geçici, her şeyin bir sonu var, ama her zaman yeniden başlama şansı da var.
Bu yazıyı yazarken, içimdeki mühendis ve içimdeki insanın, hayatta karşımıza çıkan her olayı farklı açılardan ele alma tarzını bir kez daha hissettim. Bazen hislerimizin gerisinde bir mantık arıyoruz, bazen de mantığı duygularımızla çözmeye çalışıyoruz. Ama her iki tarafın da söylemek istediği bir şey var: Hayat geçici, ama her şeyin bir başlangıcı, bir bitişi olduğu kadar yeniden başlayabileceği bir fırsatı da var. Ve bu fırsatlar, belki de en derin korkularımızı, en büyük hayal kırıklıklarımızı geride bırakıp yeniden umutla yol almamıza olanak tanır.